فومن مرکز شهرستان فومن در استان گیلان ایران است. بر اساس سرشماری سال 2006، جمعیت آن 27763 نفر در 7728 خانواده بود.

برنج از سال‌های دور در این منطقه کشت می‌شده است، جایی که برخی ارقام بومی به‌طور متعارف توسط کشاورزان پرورش داده می‌شوند. فومن همچنین کوکی های معروفی به نام کولوچه تولید می کند. کلوچه فومن از برادران خود در لاهیجان نازکتر و بزرگتر است.

این شهر همچنین به خاطر مجسمه هایش از جمله مجسمه الهه آناهیتا باستانی ایران و مجسمه چهار دختر شناخته شده است.

فومن تنها در ۲۱ کیلومتری غرب – جنوب غربی رشت و ۳۵۶ کیلومتر با پایتخت کشور تهران فاصله دارد. در نزدیکی دامنه‌های ارتفاعات تالش قرار دارد. فومن در مسیر شهر تاریخی ماسوله قرار دارد و در نتیجه پذیرای تعداد قابل توجهی از گردشگران است.

فومن از سال 660 تا 760 به عنوان مقر فرمانروایان زرتشتی دابویید بود. در دوران اشغال ایران توسط مغول، فومن و لاهیجان از شهرهای اصلی گیلان بودند. حاکم محلی فومن در آن زمان که بنا به گزارش ها «تنها شافعی در میان حکام گیلان» بود، توانست از طریق تجارت پرسود ابریشم درآمد زیادی به دست آورد. به گفته حمدالله مستوفی (متوفی 1349)، فومن شهری بزرگ و مرکز منطقه ای ثروتمند بود که مقادیر زیادی گندم، برنج و ابریشم تولید می کرد.

فومن تا سال 1572-1573، زمانی که حاکم جمشید سلطان رشت را پایتخت کرد، به عنوان پایتخت منطقه بیا پس (گیلان غربی) به کار خود ادامه داد. از زمان سلطنت شاه (شاه) سلطان حسین (1694-1722) تا فتحعلی شاه قاجار (حکم 1797-1834)، حاکمان محلی فومن درگیر رقابت شدیدی با حاکمان محلی همسایه شفت بودند. جان التون که در زمان نادرشاه (1736-1747) سرشناس بود، در سال 1751 به دستور یکی از این حاکمان، آقا جمال فومنی کشته شد. در سال 1805، در زمان فتحعلی شاه قاجار، فومن "هنوز شهر کوچک و باز با حدود هزار خانه و بازار بسیار پر جنب و جوش" بود. با این حال، زمانی که حاجی محمدخان فومن را در اوایل سلطنت ناصرالدین شاه قاجار (ح. 1848-1896) به رشت ترک کرد، وضعیت تغییر کرد. در دوره بعدی فومن "به زوال افتاد". به گفته گریگوری ملگونوف، که در سال 1860 از فومن بازدید کرد، این شهر کمی بیشتر از یک روستا بود که فقط از 140 خانه در اطراف کاخ حاکم محلی تشکیل شده بود. فومن از اواسط قرن بیستم دوباره اهمیت پیدا کرد.

فومن در منطقه ای پلان قرار دارد که اطراف آن را مزارع و باغ احاطه کرده است. فومن قبل از انتقال مرکز ایالت بیه پس به رشت توسط سلطان جمشید در سال 980 هجری قمری مرکز استان بوده و حتی باعث شد فومن به تدریج اهمیت خود را از دست بدهد و به بازار و شهر محلی تبدیل شود. فومن تحت الشعاع توسعه روزافزون رشت قرار گرفت. از آن زمان به بعد، سال هاست که موقعیت حاشیه ای داشته است. با این حال، اخیراً به شهری پر رونق تبدیل شده و اعتبار مناسب خود را به دست آورده است. فومن در 25 کیلومتری رشت و از دو بخش جنگل مرکزی و سردار تشکیل شده است.

فومن کارنامه تاریخی و درخشانی دارد. این شهر زمانی مرکز گیلان بیه پس معروف به دارول عماره بوده است. مردم بیشتر درآمدشان به کشاورزی وابسته است. بنابراین فومن یکی از مناطق اصلی کاشت برنج در گیلان است. علاوه بر کشت برنج، فعالیت‌های رایج دامداری، پرورش طیور و محصولات دست‌ساز ابریشم است.

آب و هوای مساعد، جنگل‌ها و کوهستان‌ها با درختان انبوه پوشیده و چشمه‌های متعدد، بقاع متبرکه و اماکن تاریخی و فرهنگی، فومن را به یک مقصد گردشگری محبوب در گیلان و حتی در سراسر ایران تبدیل کرده است.

جاذبه های تاریخی و گردشگری:

تالاب خطیب سراگوراب و کهنه گوراب – شهربازی – جنگل ها و مراتع سرسبز، غار فوشه، پارک و تفرجگاه توریستی قلعه رودخان – شهر تاریخی ماسوله.

اماکن زیارتی و مذهبی:

حرم مطهر سبزه قبا-آستان امامزاده میرزا-آستان مقدس پیر جلودار و آقا میرسرایه فومن-حرم عون ابن علی.

 با رزرو هتل در رشت و اقامت در هتل صبوری رشت از سفر خود خاطراتی دلنشین و تکرار نشدنی را به همرا بیاورید.