دامپروری در دشت‌هایی که در آن برنج‌کاری می شود محدود است، در گذشته و زمانی که مراحل برنج کاری در شالیزار ماشینی نشده بود دهقانان گیلانی گاوها را برای کشیدن گاوآهن های کوتاه (گاجما) و اسب‌ها را برای حمل محصولات و همینطور چند گاو برای مصرف لبنیات خانگی پرورش می‌دادند. با مکانیزه شدن شالیزار، تعداد حیوانات اهلی کاهش یافته است. بنابراین، در سال1365  تنها حدود 3400 راس گاو و 4000 اسب در دشت ها وجود داشت، در حالی که 23500 راس گاو، 110000 گوسفند و 21000 اسب، عمدتا اسب، در سال ها قبل از آن در میان تپه ها و کوه ها وجود داشت .این فعالیت در دستان گالش است که زندگی شبانی و کشت دیم غلات را در روستاهای ارتفاع متوسط اشکوارات ترکیب می کند. آنها هنوز یک جامعه سلسله مراتبی را تشکیل می دهند که تعداد کمی از سارگلش ها دارای گله ها و گله های بزرگ هستند، طبقه متوسطی که از حیوانات خود نگهداری می کنند و چوپان ها، چوپانانی که توسط سارگلش ها انتخاب شده اند. کوچ های شبانی هنوز کاملاً فعال است. در قاسم آباد محب حسینی (ص 201-2) در سال 1382 مشاهده کرد که هنوز تقریباً همان مسیرها و تقویمی را دنبال می کنند که در اواسط سال 1348 در کتب های قدیمی از موقعیت این منطقه شرح داده شده است. اما امروزه این کوچ ها کمی محدودتر شده است و تنها از دو سطح استفاده می کنند، محیط بلافصل محله در زمستان و مراتع تابستانی وسیع جواهردشت، در 40 کیلومتری جنوب در ارتفاع 1700 متری، که در اواخر اردیبهشت به آنجا می رسند و تا اواسط شهریور می مانند. یعنی زمانی که می توانند دام های خود را به شالیزارهای تازه چیده شده بیاورند. چوپانان از سه سطح استفاده می کنند: دامنه های جنگلی پشت روستاها در زمستان، جواهردشت و مراتع مشابه به عنوان مرحله میانی (نصف رودان) در بهار و پاییز و مراتع مرتفع (ییلاق) داقولا (2300-2400 متر) در تابستان. الگوهای مهاجرتی پیچیده‌تری را می‌توان یافت، با ییلاق که توسط گالش و گاو در نیمه راه بین نصف رودان و ییلاق چوپان و گوسفند (روستاهای اطراف رحیم‌آباد) استفاده می‌شود، یا چراگاه‌های میانی و تابستانی کاملاً متمایز برای گاو و گوسفندان.

تعداد قابل توجهی از روستاهای کوچک کوهستانی نیز ساکنان دائمی دارند که به آنها  کلهی kəlāhi می گویند. گندم و جو دیم می کارند، باغ های کوچکی از درختان گردو و فندق دارند، گاو و گوسفند پرورش می دهند و با مهاجرت فصلی به سمت مناطق پست گیلان و غرب مازندران، یعنی مردان برای چیدن پرتقال در زمستان و زنان برای چیدن برگ چای، منابع خود را تکمیل می کنند. در تابستان.

محصولات اصلی دامپروری محصولات لبنی هستند، هم از شیر گاو و هم شیر میش از طریق دو زنجیره عملیات سنتی که به ترتیب به پنیر و ماست، کره و دوغ منتهی می شود، در حالی که تکنیک جدیدتر کره را از خامه شیر گاو تولید می کند. در مورد صنایع پشمی و مشتقات آن، گوسفند را دو بار در سال، در بهار و پاییز، و بره را یک بار، در مرداد، می‌تراشند. پشم خام را یا در نمد فشرده می کنند یا با چرخ ریسندگی می چرخانند و در چندین نوع پارچه بافته می شوند.

رزرو هتل در شهر رشت و اقامت در هتل صبوری رشت سفری دلپذیر را به این منطقه برایتان به همراه خواهد آورد.