اعتباربخشی مراقبت های بهداشتی بین المللی

اعتباربخشی بین‌المللی مراقبت‌های بهداشتی فرآیند تأیید سطح کیفیت برای ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی و برنامه‌ها در کشورهای مختلف است. سازمان های بین المللی اعتباربخشی مراقبت های بهداشتی طیف گسترده ای از برنامه های مراقبت های بهداشتی مانند بیمارستان ها، مراکز مراقبت های اولیه، حمل و نقل پزشکی و خدمات مراقبت های سرپایی را تایید می کنند. تعدادی از طرح های اعتباربخشی در تعدادی از کشورهای مختلف در سراسر جهان موجود است.

قدیمی‌ترین نهاد بین‌المللی اعتباربخشی، (Accreditation Canada) اعتباربخشی کانادا است، که قبلاً به عنوان شورای کانادایی اعتباربخشی خدمات بهداشتی شناخته می‌شد, که در سال 1968 هیئت بیمارستان برمودا را تأیید کرد. از آن زمان تاکنون، بیمارستان‌ها و سازمان‌های خدمات بهداشتی را در ده کشور دیگر تأیید کرده است.

در ایالات متحده، گروه اعتباربخشی کمیسیون مشترک بین المللی (JCI) در سال 1994 برای ارائه خدمات آموزشی و مشاوره به مشتریان بین المللی تشکیل شد. امروزه بسیاری از بیمارستان های بین المللی دریافت اعتبار بین المللی را راهی برای جذب بیماران آمریکایی می دانند.

کمیسیون مشترک بین المللی یکی از زیر شاخه های کمیسیون مشترک در ایالات متحده است. هر دو سازمان‌های غیرانتفاعی مستقل بخش خصوصی به سبک ایالات متحده هستند که رویه‌ها و استانداردهای شناخته‌شده ملی و بین‌المللی را برای کمک به بهبود مراقبت و ایمنی بیمار توسعه می‌دهند. آنها با بیمارستان ها همکاری می کنند تا به آنها کمک کنند تا استانداردهای کمیسیون مشترک برای مراقبت از بیمار را برآورده کنند و سپس بیمارستان هایی را که استانداردها را دارند تأیید کنند.

طرح های مختلف اعتباربخشی مراقبت های بهداشتی بین المللی از نظر کیفیت، اندازه، هزینه، هدف و مهارت و شدت بازاریابی متفاوت است. آنها همچنین از نظر هزینه برای بیمارستان ها و مؤسسات مراقبت های بهداشتی که از آنها استفاده می کنند متفاوت هستند

برخی از بیمارستان ها به طور فزاینده ای به دنبال اعتباربخشی بین المللی دوگانه هستند، شاید هم JCI برای پوشش مشتریان بالقوه ایالات متحده و هم اعتباربخشی کانادا یا QHA Trent داشته باشند. در نتیجه رقابت بین کلینیک ها برای گردشگران سلامتی آمریکایی، ابتکاراتی برای رتبه بندی بیمارستان ها بر اساس معیارهای گزارش شده توسط بیمار انجام شده است.

خطرات و انتقادها به گردشگری سلامت

گردشگری سلامت خطراتی را به همراه دارد که مراقبت های پزشکی ارائه شده به صورت محلی یا این خطرات را به همراه ندارد یا به میزان بسیار کمتری به دارند.

برخی از کشورها مانند آفریقای جنوبی یا تایلند اپیدمیولوژی مرتبط با بیماری های عفونی بسیار متفاوت با اروپا و آمریکای شمالی دارند. قرار گرفتن در معرض بیماری ها بدون ایجاد ایمنی طبیعی می تواند خطرات زیادی برای افراد ضعیف داشته باشد، به ویژه در مورد بیماری های گوارشی (مانند هپاتیت A، اسهال خونی آمیبی، پاراتیفوئید) که می تواند بدن را تضعیف کند و بیمار را در معرض بیماری های منتقله از پشه، آنفولانزا، و بیماری سل قرار دهد. با این حال، از آنجایی که در کشورهای فقیر استوایی بیماری ها دامنه وسیعی دارند، به نظر می رسد پزشکان برای احتمال ابتلا به هر گونه بیماری عفونی، از جمله HIV، سل، و تیفوئید بازتر هستند، در حالی که مواردی در غرب وجود دارد که بیماران به طور مداوم برای سال ها به اشتباه تشخیص داده می شدند. چنین بیماری هایی در غرب "نادر" تلقی می شوند.حالی که مواردی در غرب وجود دارد که بیماران به طور مداوم برای سال ها به اشتباه تشخیص داده می شدند. چنین بیماری هایی در غرب "نادر" تلقی می شوند.

همانطور که در بخش های اول گردشگری سلامت گفته شد شهر رشت سال هاست که یکی از مهم ترین قطب های گردشگری سلامت محسوب می شود و روزانه تعداد زیادی از متقاضیان درمان به این شهر سفر می کنند. هتل آپارتمان صبوری میزبان مهمانانیست که به قصد اقدامات پزشکی به شهر رشت سفر می کنند.