طاق بستان

طاقبستان مجموعه ای از نقش برجسته های صخره ای بزرگ از دوران امپراتوری ایران ساسانی، سلسله ایرانی است که از سال 226 تا 650 پس از میلاد بر غرب آسیا حکومت می کرد. این نمونه از هنر ساسانی در 5 کیلومتری (3 مایلی) مرکز شهر کرمانشاه در غرب ایران قرار دارد. این کوه در دل رشته کوه های زاگرس قرار دارد، جایی که نزدیک به 1700 سال باد و باران را تحمل کرده است.حجاری‌ها، برخی از بهترین و بهترین نمونه‌های حفظ‌شده مجسمه‌سازی ایرانی در زمان ساسانیان، شامل نمایش‌هایی از آثار اردشیر دوم (۳۷۹–۳۸۳)  پس از میلاد و شاپور سوم (۳۸۳–۳۸۸) پس از میلاد است. طاقبستان و نقش برجسته‌های آن مانند دیگر نمادهای ساسانی بر قدرت، گرایش‌های مذهبی، شکوه، افتخار، وسعت دربار، بازی و روحیه جنگاوری، جشن، شادی و شادی تأکید می‌کند. پادشاهان ساسانی در امتداد مسیر کاروان‌های جاده ابریشم و محل اردوگاه، منظره زیبایی را برای نقش برجسته‌های صخره‌ای خود انتخاب کردند. نقش برجسته‌ها در مجاورت چشمه‌ای مقدس قرار دارند که به یک حوض بزرگ بازتابی در پایه یک صخره کوه می‌ریزد.

طاقبستان و نقش برجسته صخره‌ای آن یکی از 30 اثر بازمانده دوره ساسانی از کوه‌های زاگرس است. به گفته آرتور پوپ، مؤسس مؤسسه هنر و باستان‌شناسی ایران در آمریکا، «هنر از ویژگی‌های مردم ایران و موهبتی بود که به جهان عطا کردند».

یکی از برجسته‌ترین نقش‌های برجسته درون بزرگ‌ترین غار یا ایوان، پیکره سواری غول‌پیکر خسرو دوم پادشاه ساسانی (۵۹۱-۶۲۸ میلادی) است که بر روی شارژر مورد علاقه‌اش، شبدیز، نصب شده است. اسب و سوار هر دو در زره جنگی کامل قرار گرفته اند. این طاق بر روی دو ستون قرار گرفته است که نقش‌هایی با ظرافت حکاکی شده که درخت زندگی یا درخت مقدس را نشان می‌دهد. در بالای طاق و در دو طرف مقابل، پیکره های دو فرشته بالدار با دیادم دیده می شود. در اطراف لایه بیرونی طاق، حاشیه‌ای برجسته با نقش‌های گل‌دار حک شده است. این نقش ها در لباس های رسمی پادشاهان ساسانی نیز دیده می شود. پانل امداد سوارکاری در تاریخ 16.08.07 حدوداً اندازه گیری شد. 7.45 متر عرض در 4.25 متر ارتفاع.

کتیبه بیستون در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. کتیبه بیستون (همچنین بیستون یا بیسوتون، به فارسی امروزی: بیستون؛ پارسی باستان: به معنای «محل یا سرزمین خدا») کتیبه ای چند زبانه است که در کوه بیستون قرار دارد.

این کتیبه شامل سه نسخه از یک متن است که به سه زبان مختلف خط میخی نوشته شده است: فارسی باستان، ایلامی و بابلی. یکی از افسران ارتش بریتانیا، هنری راولینسون، این کتیبه را در دو قسمت در سال‌های 1214 و 1222 رونویسی کرد. راولینسون توانست متن خط میخی فارسی باستان را در سال 1217ترجمه کند و متون ایلامی و بابلی توسط راولینسون و دیگران پس از 1222 ترجمه شد. شکل متأخر اکدی بود: هر دو زبان سامی هستند. بنابراین، در واقع، این کتیبه به خط میخی است که سنگ روزتا برای هیروگلیف های مصری است: سندی که مهم ترین سند در رمزگشایی خطی که قبلاً گم شده است.

این کتیبه تقریباً 15 متر ارتفاع و 25 متر عرض دارد و 100 متر از یک صخره آهکی از جاده ای باستانی که پایتخت بابل و ماد (بابل و اکباتان) را به هم وصل می کند، است. به شدت غیرقابل دسترس است زیرا دامنه کوه برداشته شد تا کتیبه پس از اتمام آن بیشتر نمایان شود. متن فارسی قدیم شامل 414 سطر در پنج ستون است. متن ایلامی شامل 593 سطر در هشت ستون و متن بابلی در 112 سطر است. این کتیبه با نقش برجسته ای به اندازه واقعی از داریوش نشان داده شده است که کمانی را به نشانه پادشاهی در دست گرفته و پای چپش را بر روی سینه پیکره ای که به پشت در مقابل او خوابیده است. چهره سجده شده گوماتا مدعی مشهور است. داریوش توسط دو خدمتکار در سمت چپ حضور دارد و ده مجسمه یک متری در سمت راست ایستاده اند، با دستان بسته و طناب به گردنشان که نشان دهنده مردمان تسخیر شده است.

فروهر در بالا شناور است و برکت خود را به شاه می دهد. به نظر می‌رسد که یک شکل پس از تکمیل بقیه، مانند ریش داریوش (به اندازه کافی عجیب) اضافه شده است، که یک قطعه سنگ جداگانه است که با پین‌های آهنی و سرب متصل شده است.

بارزرو هتل در رشت و هتل صبوری رشت, سفری دلنشین را در آلبوم خاطرات خود ثبت کنید.