قم دارای آب و هوای گرم بیابانی است که با آب و هوای سرد کویری با بارندگی سالانه کم به دلیل دوری از دریا و قرار گرفتن در مجاورت طوفان نیمه گرمسیری در مرتفع است. هوای تابستان بسیار گرم و اساساً بدون باران است، در حالی که در زمستان آب و هوا می‌تواند از گرم تا زمانی که توده‌های هوای سیبری از طریق کوه‌های البرز به سمت جنوب هدایت می‌شوند با مسدود کردن روی اروپا - تغییر کند.

قدمت شهر فعلی قم در ایران مرکزی به دوران باستان باز می گردد. تاریخ پیش از اسلام آن را می توان تا حدی مستند کرد، اگرچه اعصار پیشین همچنان نامشخص است. کاوش‌های تپه سیلک نشان می‌دهد که این منطقه از زمان‌های بسیار قدیم (گیرشمان و واندن برگه) سکونت داشته است و بررسی‌های اخیر آثاری از مکان‌های مسکونی بزرگ در جنوب قم را نشان می‌دهد که مربوط به هزاره چهارم و یکم قبل از میلاد است. در حالی که از زمان عیلام، مادها و هخامنشیان درباره این منطقه اطلاعاتی در دست نیست، بقایای باستان شناسی قابل توجهی از دوران سلوکی و اشکانی وجود دارد که خرابه های خورها (حدود 70 کیلومتری یا 43 مایلی جنوب غربی قم) مشهورترین آنهاست. باقی مانده های مهم تاریخ‌گذاری و کارکرد آن‌ها بحث‌ها و تفاسیر طولانی و بحث‌برانگیزی را برانگیخته است، زیرا آنها را به‌صورت بقایای معبد ساسانی، یا معبد دیونوسی سلوکی، یا مجموعه اشکانی تفسیر و توضیح داده‌اند. کارکرد واقعی آن هنوز محل مناقشه است، اما مشارکت‌های ولفرام کلیس به یک کاخ اشکانی اشاره می‌کند که به عنوان ایستگاهی در بزرگراه مجاور عمل می‌کرد و تا زمان ساسانیان مورد استفاده قرار می‌گرفت.

نتایج اخیراً منتشر شده از کاوش‌های باستان‌شناسان ایرانی در سال 1955، تز قدیمی یک بنای مذهبی سلوکی را احیا کرده است. علاوه بر خورها که قبلاً در قرن نهم به عنوان خور آباد قمی ذکر شده است، این منطقه چند اثر دیگر از این دوران پیدا کرده است، از جمله چهار سر اشکانی که در نزدیکی قم یافت شده و اکنون در موزه ملی ایران در تهران نگهداری می شود. قمی از شخصیت های اشکانی به عنوان بانیان روستاهای ناحیه قم نام می برد. ذکر احتمالی قم به شکل اسامی یونانی در دو اثر جغرافیایی کهن (جدول جغرافیایی Tabula Peutingera و بطلمیوس) مورد تردید است.

دوران ساسانی علاوه بر اینکه در منابع مختلف از قم یاد شده است، یافته‌ها و آثار باستان‌شناسی بسیاری ارائه شده است. جالب‌ترین بنا از نظر باستان‌شناسی، قلعه دختر در قم است که مدت‌ها تصور می‌شد اهداف مذهبی داشته است، در حالی که تحقیقات جدیدتر به کاربری اداری اشاره می‌کند. اطراف قم نیز آثار متعددی از کاخ‌ها، ساختمان‌های مذهبی، نظامی و اداری دارد] برخی از این موارد توسط قمی ذکر شده است، وی همچنین از آتشکده‌های بسیار بیشتری در ناحیه شهری قم کنونی نام می‌برد. منطقه آن که هیچ اثر باستان شناسی از آن باقی نمانده است، هرچند که احتمالاً می توان مکان یک آتشکده را با مسجد امام امروزی این شهر یکی دانست. به گفته قمی، مهمترین آتشکده منطقه در روستای نزدیک دیزیجان قرار داشت.

تاریخ قم و برخی منابع دیگر نیز از شخصیت های تاریخی اصیل عصر ساسانی در ارتباط با قم و منطقه آن صحبت می کنند. آنها نور تازه ای بر زمان تصرف قدرت توسط اولین پادشاه ساسانی اردشیر اول، که نبردهای سرنوشت ساز خود را در نزدیکی قم انجام داد، و فروپاشی امپراتوری ساسانیان را روشن کردند که ابن اعام کوفی و نهایات به طور گسترده از آن گزارش کرده اند. العرب و از شیرزاد به عنوان ساتراپ منطقه نام می برد. وجود سکونتگاه شهری در عصر ساسانی به‌علاوه توسط منابع فارسی میانه تأیید می‌شود که در زمان شاپور اول و کواد اول نام‌های گودمان/گمان و جران وین (ن)ارد کواد را ذکر کرده‌اند. که هر دو را می توان قم دانست. در مجموع می توان تصور کرد که قم در تمام دوران ساسانی به عنوان یک واحد اداری کوچک عمل می کرد. احتمالاً ساختار شهری سکونتگاه ساسانی قم را می توان با نوع شهر تیسفون (یا مدائن) مقایسه کرد و شامل چندین روستا و شهر کوچک با ابارشتجان، ممجان و جمکران به عنوان سکونتگاه‌های بزرگ‌تر بود که با تأسیسات دفاعی به‌طور ضعیف به هم متصل بودند.

با رزرو هتل در رشت و اقامت در هتل صبوری رشت تجربه ای دلنشین از سفری جذاب را در خاطرات خود ثبت کنید.