سلسله آل بویه ایرانی به رهبری عمادالدوله علی بن بویه در سال 933 صفاریان را برکنار کردند و برادرزاده و جانشین وی، عضدالدوله فنا خسرو، بین سالهای 949 تا 983 بر فارس حکومت کرد و عراق، مقر عباسیان را به آن افزود. خلافت، به قلمروهای مستقر در شیراز در 977؛ عباسیان از آن پس به دولت دست نشانده خاندان مستقر در شیراز تبدیل شدند. شیراز به بزرگ‌ترین و آبادترین شهر فارس و مرکز مهم اقتصادی و فرهنگی خلافت تبدیل شد. عدولالدوله کتابخانه بزرگ، بیمارستان و چندین مسجد، بازار، کاروانسرا، قصر و باغ داشت و در جنوب آن اردوگاهی مستحکم به نام کرد فنا خسرو در سال 974 برای سپاهیان خود بنا کرد. یکی از مساجد جماعتی که عدودالدوله ساخته بود تا امروز باقی مانده است. دو آتشکده زرتشتیان نیز در شیراز وجود داشتکه برای ایرانیانی که به اسلام گرویده بودند غذا می‌دادند. یکی از قصرهای عدوله الدوله نزدیک به سه مایل امتداد داشت و شامل 360 اتاق بود.

در زمان آل بویه، شیراز به دوازده ربع تقسیم شد و دارای هشت دروازه بود. رونق اقتصادی خود را مدیون تجارت پررونق کشاورزی فارس بود. این شهر عمدتاً از محصولات کشاورزی استان از جمله انگور، کتان، پشم، پنبه، کلریوم، گل رز، بنفشه و آب شکوفه خرما مصرف می‌کرد. همچنین بازاری برای قالیبافان و نقاشان برای فروش محصولات گرانبهای خود بود که گواهی بر ثروت ساکنان بود. در آن زمان شراب، غلات، طلا و نقره از شهرهای بندری فارسی سیراف و نجیرم صادر می شد. عدول الدوله از تحقیقات علمی، پزشکی و دینی اسلامی در شیراز حمایت می کرد.

این شهر توسط مغول های مهاجم از ویرانی در امان ماند، زمانی که حاکم محلی آن خراج و تسلیم خود را به چنگیزخان ارائه کرد. شیراز بار دیگر توسط تامرلنگ در امان ماند، زمانی که در سال 720 حاکم محلی موافقت کرد که تسلیم مهاجم شود. در قرن سیزدهم، شیراز به دلیل تشویق حاکم خود و حضور بسیاری از دانشمندان و هنرمندان پارسی، به مرکز برجسته هنر و ادب تبدیل شد. به همین دلیل این شهر توسط جغرافیدانان کلاسیک دارالعلم، بیت العلم نامگذاری شد. از شاعران ایرانی، عارفان و فیلسوفان متولد شیراز، شاعران سعدی و حافظ, روزبهان عارف و فیلسوف ملاصدرا بودند. از این رو شیراز به آتن ایران ملقب شده است. در اوایل قرن یازدهم چند صد هزار نفر در شیراز سکونت داشتند. شیراز در قرن چهاردهم شصت هزار نفر سکنه داشت. در طول قرن شانزدهم جمعیت آن 200000 نفر بود که در اواسط قرن 18 به تنها 55000 نفر کاهش یافت.

در سال 882 شيراز به تصرف نيروهاي اسماعيل اول، بنيانگذار سلسله صفويه درآمد. در سراسر امپراتوری صفوی (879-1100) شیراز مرکز استان باقی ماند و امام قلی خان، والی فارس در زمان شاه عباس اول، کاخ‌ها و ساختمان‌های زینتی زیادی به سبک بناهای ساخته شده در همان دوره در اصفهان، پایتخت، ساخت. از امپراتوری. پس از سقوط صفویان، شیراز دوره انحطاطی را پشت سر گذاشت که با حملات افغان‌ها و شورش والی آن علیه نادرشاه بدتر شد. دومی نیروهایی را برای سرکوب شورش فرستاد. این شهر ماه ها در محاصره بود و در نهایت غارت شد. در زمان قتل نادرشاه در سال 1125، بیشتر بناهای تاریخی شهر آسیب دیده یا ویران شد و جمعیت آن به 50000 نفر کاهش یافت که یک چهارم آن در قرن شانزدهم بود.

با رزرو هتل در رشت و اقامت در هتل صبوری رشت سفری آرام و دلنشینی را در این شهر تجربه کنید.