طی 30 سال بعد، پس از فروپاشی حکومت خودمختار آذربایجان، تبریز تا انقلاب 1357 از دوران باثباتی برخوردار بود. در این مدت این شهر سرمایه‌گذاران بسیاری را در صنایع خود پذیرفت و به قطب صنایع سنگین در شمال غرب ایران تبدیل شد. . نیاز به نیروی کار قوی باعث افزایش مهاجرت از سراسر آذربایجان به تبریز شد. در این دوران و به دلیل سیاست مستمر تمرکز دولت در تهران و تغییر در ارتباطات و حمل و نقل، این شهر سیطره تاریخی خود را از دست داد تا دروازه اصلاح و نوسازی در کشور باشد.

تبریز توسط چندین حاکم از زمان آتروپات به عنوان پایتخت انتخاب شد. این شهر از سال 644 پایتخت سلسله ایلخانان (مغول) بود. در دوره غازان خان که در سال 674 به قدرت رسید، این شهر به بالاترین شکوه خود رسید. قلمرو بعدی از آمودریا در شرق تا مرزهای مصر در غرب و از قفقاز در شمال تا اقیانوس هند در جنوب امتداد داشت. این شهر مجدداً در زمان سلسله قره قویونلوها از سال 754 تا 847 و سپس در دوره آق قویونلوها در 847-847 پایتخت ایران بود و از سال 868 تا شکست آنها در سال 934 پایتخت ایران در دوره صفویه بود. در زمان قاجار، تبریز به عنوان مرکز اقامت ولیعهد ایران (1173-1304) مورد استفاده قرار گرفت.

از سال 1357 و با تب و تاب انقلاب ایران، جنبش های انقلابی برخی از تبریزی ها نقش عمده ای در انقلاب داشت. پس از انقلاب، ساکنان شهر عمدتاً به دلیل ناآگاهی حکومت انقلابی نسبت به حقوق اقلیت آذربایجان، از نتیجه ناراضی بودند. تبریزی‌ها از روحانی آزادی‌خواه‌تر، آیت‌الله شریعتمداری، مخالف مفاد قانون اساسی جدید که دین و دولت را در هم می‌آمیخت. ناآرامی ها در شهر پس از سرکوب وحشیانه معترضان در تبریز و پس از بازداشت خانگی شریعتمداری فروکش کرد. از اواخر دهه 50 تا اواخر 60، به دلیل جنگ ایران و عراق، مانند سایر نقاط کشور، اکثر پروژه های عمرانی و عمرانی شهر به منظور تامین هزینه های جنگ متوقف شد. علاوه بر اثرات غیرمستقیم جنگ، منطقه صنعتی شهر به ویژه پالایشگاه نفت نیز به دلیل نزدیک بودن به خطوط مرزی عراق و نقش استراتژیک آنها در اقتصاد کشور، هدف اصلی حملات هوایی نیروهای هوایی عراق بود. با تشدید جنگ، حملات به جنگ شهرها تبدیل شد و حملات هوایی بعدها به حملات تصادفی به مناطق مسکونی شهر در مرحله آخر جنگ تبدیل شد. در سال های اخیر، تبریز از ثبات بسیار بیشتری برخوردار است و تحولات جدید در شهر به سرعت چهره شهر را تغییر می دهد.

در سال 1381 طی یک پروژه ساخت و ساز در ضلع شمالی مسجد آبی (بخشی از پروژه راه ابریشم)، یک قبرستان باستانی آشکار شد. این موضوع تا زمانی که یک کارگر ساختمانی به مقامات هشدار داد مخفی ماند. تجزیه و تحلیل رادیوکربن توسط دانشگاه علامه طباطبایی پیشینه قبور را بیش از 3800 سال نشان داده است. موزه ای از این کاوش ها از جمله مسجد آبی در سال 1385 به روی عموم باز شد.

محل دیگر کاوش در خیابان عباسی در محل ربع رشیدی است که از حدود 700 سال پیش محل استقرار یک موسسه دانشگاهی بوده است. در دوره ایلخانی تأسیس شد.

با رزرو هتل در رشت و اقامت در هتل صبوری رشت, سفری بینظیر و سرشار از احساس آرامش برای خود رغم بزنید.