تاریخ قرون وسطی اهواز

در دوران امویان و عباسیان، اهواز به عنوان مرکز کشت نیشکر و محل سکونت بسیاری از علمای سرشناس رونق یافت. مورخان و جغرافی دانان معتبر قرون وسطی از جمله ابن حوقل، طبری، اصطخری، مقدسی، یعقوبی، مسعودی و مستوفی قزوینی درباره آن بحث کرده اند. در همان نزدیکی آکادمی گاندیشاپور قرار داشت، جایی که گفته می شود بیمارستان آموزشی امروزی برای اولین بار در آنجا تأسیس شده است.

اهواز در حملات مغول در قرن هفتم و هشتم ویران شد و متعاقباً به روستایی تبدیل شد. سد و کانال های آبیاری که دیگر نگهداری نشدند، فرسایش یافتند و سرانجام در اوایل قرن نوزدهم فروریختند. در این زمان اهواز عمدتاً توسط خژی‌های اصلی و تعداد کمی صابئین سکونت داشت. اگرچه بیشتر مهاجران عرب از شهر گریختند، اما تعداد کمی ماندند. برخی از کشت‌های جزئی ادامه یافت، در حالی که همه شواهد نشان‌دهنده مزارع نیشکر در منطقه هفت تپه در شمال اهواز همچنان ادامه دارد، اگرچه خرابه‌هایی از کارخانه‌های نیشکر متعلق به دوران قرون وسطی باقی مانده است. ویرانه های متعددی از آسیاب های آبی نیز در شوش و شوشتر باقی مانده است.

تاریخ مدرن اهواز

مقر این استان در بیشتر تاریخ خود در نواحی شمالی آن ابتدا در شوش (شوش) و سپس در شوشتر بوده است. طی یک دوره کوتاه در دوران ساسانیان، مرکز استان به مرکز جغرافیایی خود، جایی که شهر رودخانه هرمز-اردشیر (اهواز امروزی) است، منتقل شد. اما بعدها در زمان ساسانیان و در سراسر دوران اسلامی، مقر ولایت بازگشت و تا اواخر دوره قاجار در شوشتر ماند. با افزایش تجارت دریایی بین المللی به سواحل خوزستان، اهواز به مکان مناسب تری برای مرکز استان تبدیل شد. رودخانه کارون تا اهواز قابل کشتیرانی است (در بالای آن، کارون از تند تند می گذرد). این شهر به دستور پادشاه قاجار، ناصرالدین شاه، مرمت و به نام او ناصری تغییر نام داد. شوشتر به سرعت افول کرد، در حالی که اهواز/ناصری تا به امروز رونق یافت. در قرن نوزدهم، «اهواز بیش از یک محله کوچک نبود که عمدتاً صابئین در آن سکونت داشتند .

در دهه 1260، در زمان حکومت قاجار، رودخانه کارون لایروبی شد و دوباره برای تجارت باز شد. یک خط آهن تازه ساخته از کارون در اهواز عبور کرد. این شهر دوباره به یک چهارراه تجاری تبدیل شد که ترافیک رودخانه و راه آهن را به هم متصل می کرد. ساخت کانال سوئز تجارت را بیشتر تحریک کرد. شهر بندری در نزدیکی روستای قدیمی اهواز ساخته شد و به افتخار ناصرالدین شاه قاجار بندر ناصری نام گرفت.

نفت در اوایل قرن بیستم میلادی در نزدیکی اهواز یافت شد و این شهر بار دیگر در نتیجه این ثروت جدید رشد و رونق یافت. از سال 1276 تا 1304 شهر اهواز در دست حشمت‌الدوله قاجار بود که به عنوان فرماندار و سرهنگ رضا قلی خانه ارغون فرمانده ارتش قجری مستقر در خوزستان بود. شیخ خزعل توسط مظفرالدین شاه قاجار به عنوان حاکم موروثی محمد و سردار اسعد بختیاری به عنوان مقتدرترین رهبر بختیاری های خوزستان شناخته شد. شوشتر، ایذه، حتی اهواز و امیر مجاهد بختیاری در رامهرمز و بهبهان. در این زمان اهواز تازه تأسیس به افتخار بنیانگذار آن ناصرالدین شاه قاجار ناصری نام گرفت. پس از آن در دوره پهلوی نام قدیمی خود یعنی اهواز را از سر گرفت. حکومت استان خوزستان در سال 1305 از شوشتر به آنجا منتقل شد. راه‌آهن ماوراءالنهر در سال 1309 به اهواز رسید و با جنگ جهانی دوم، اهواز به اصلی‌ترین منطقه ساخته‌شده داخلی خوزستان تبدیل شد. تفکیک حرفه ای بین گروه های مختلف در آن دوره به خوبی مشخص بود که هنوز به طور ضعیفی ادغام شده بودند: فارس ها، زیر گروه های فارس ها و عرب ها. بومیان منطقه اصفهان به عنوان پیشه وران در خرده فروشی جایگاه مهمی داشتند، صاحبان قهوه خانه و هتل و...

رزرو هتل در رشت و اقامت در هتل صبوری رشت تجربه ای دلنشین و متفاوت از سفر را برایتان رغم خواهد زد.