اهواز شهری در جنوب غربی ایران و مرکز استان خوزستان است. جمعیت اهواز حدود 1300000و منطقه ساخته شده آن با شهر شیبانی در مجاورت 1136989 سکنه است. این شهر محل زندگی ایرانیان، عرب‌ها، بختیاری‌ها، دزفولی‌ها، شوشتری‌ها و دیگران است. زبان های رایج در این منطقه شامل فارسی و عربی و همچنین گویش های لری (بختیاری)، دزفولی، شوشتری و غیره است.

یکی از 2 رودخانه قابل کشتیرانی ایران در کنار اروند رود, کارون است که از وسط شهر می گذرد. اهواز قدمتی طولانی دارد و قدمت آن به دوره هخامنشیان می رسد. این شهر در قدیم یکی از مراکز اصلی فرهنگستان جندی شاپور بوده است.

کلمه اهواز شکل فارسی شده عربی «احواز» است که به نوبه خود از یک کلمه قدیمی فارسی گرفته شده است. لغت نامه دهخدا به طور خاص «سوق الاهواز» را «بازار خوزیان» تعریف می کند که «سوق» کلمه ایلامی به معنای بازار است و «اهواز» جمع شکسته (اسم جمع) به صورت «اف» است. ال» (افعال) کلمه «حوز» یا «هوز» که خود از «هوز» ایرانی، از کتیبه‌های هخامنشی که این واژه برای اولین بار آمده است، گرفته شده است. بنابراین، اهواز در فارسی به معنای قوم حوزی است که به ساکنان اصلی خوزی در خوزستان اطلاق می شود. نام این منطقه در منابع سریانی قرون وسطی به صورت ܒܝܬ ܗܘܙܝܐ Beṯ Huzáyé آمده است که به معنای واقعی کلمه به معنای "سرزمین حوزی ها" است. در همین حال، اصطلاح «هوز» برداشت فارسی باستان از سوز (Susa-Susiana)، نام بومی ایلامی منطقه است.

تاریخ باستانی اهواز

اهواز شبیه «آواز» و «آواجا» است که در سنگ نوشته داریوش امپراتور هخامنشی آمده است. این کلمه در کتیبه نقش رستم نیز به صورت «خواجه» یا «خوجه» آمده است. اهواز که ابتدا اورمزد اردشیر نام داشت، در نزدیکی آغاز سلسله ساسانی در جایی بنا شد که مورخان معتقدند محل شهر قدیمی تاریانا، شهری قابل توجه تحت سلسله هخامنشیان ایرانی بوده است. یا شهر آگینیس که در منابع یونانی به آن اشاره شده است، جایی که نارخوس و ناوگانش وارد پافیتیگریس شدند. این شهر یا توسط اردشیر اول در سال 230 میلادی یا (به نقل از فارسی میانه شهرستانیها ی Ērānšahr (شهرستان ها-یه ایرانشهر)) توسط نوه او بنیان نهاده شد. نام شهر یا ترکیبی از نام اردشیر با نام زرتشتی خدا، اوهرمزد و یا نام هرمزد با نام پدربزرگش بود. این شهر مقر استان شد و به نام Hūmšēr نیز یاد می شد. در زمان ساسانیان یک سیستم آبیاری و چندین سد ساخته شد و شهر رونق گرفت. سدهای بند بالا رود، بند میزان، بند برج عیار و بند خاک از نمونه هایی از سدهای دوره ساسانی هستند. این شهر جایگزین شوش، پایتخت باستانی سوزیانا، به عنوان پایتخت خوزستان شد.

شهر دو بخش داشت. اشراف شهر در یک قسمت زندگی می کردند و قسمت دیگر محل سکونت تجار بود. هنگامی که اعراب در سال 640 میلادی به این منطقه حمله کردند، بخشی از شهر که محل سکونت اشراف بود ویران شد، اما «بازار سرزمین خوز»، منطقه تجاری، «حوج استانواچار» سالم باقی ماند. بنابراین نام شهر به سوق الاحواز تغییر نام یافت، «بازار خوز»، ترجمه‌ای نیمه‌لفظی از نام فارسی این محله - اهواز جمع عربی شکسته حوض است که از اصطلاح فارسی باستان برای مردمان بومی ایلامی گرفته شده است. ، هوجه (باقی مانده در خوزیگ قرون وسطایی «خوز» و خوزستان امروزی «ایالت خوز»، همانطور که لغت نامه دهخدا آورده است).

با رزرو هتل در رشت و اقامت در هتل صبوری رشت سفری دلنشین و آرام را تجربه کنید.