غارها از جمله جاذبه های گردشگری به خصوص در زمینه طبیعت گردی و فعالیت های ماجراجویی هستند که به دلیل هیجان زیاد طرفداران خاص خود را دارند. در ایران با توجه به تعداد زیاد غارهای کشف شده، این فعالیت کاملاً حرفه ای و زیر نظر فدراسیون کوهنوردی انجام می شود. البته بیشتر غارهایی که غارنوردان کاوش می کنند بکر و دور از دسترس مردم هستند. در این میان غارهایی که ورود و بازدید از آنها دشوارتر است، محبوبیت بیشتری دارند و علاقه مندان بیشتری را به خود جذب می کنند.

 استان گیلان علاوه بر جاذبه های طبیعی فراوان از جمله جنگل ها و آبشارها، از نظر وجود غارها نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این استان غارهای شناخته شده زیادی وجود دارد که بازدید از برخی از آنها آسان است و افراد با هر سطح آمادگی می توانند از دیدن آنها لذت ببرند.

غار دربند رشی یکی از این موارد است که با قرار گرفتن در مکانی بکر و دور از دسترس فضایی زیبا و منحصر به فرد را ایجاد کرده است. این غار بر روی دیواری مرتفع و مشرف به دره ای وسیع قرار گرفته است، به طوری که نمای داخل غار با بسیاری از غارهای دیگر متفاوت است.

این غار عمیق نیست و از ورودی تا انتهای غار فاصله کمی دارد. این عامل در کنار دهانه بزرگ، استفاده از چراغ قوه را برای ورود و بازدید از غار بی نیاز می کند. فضای داخل غار فاقد تزئینات معمول غارها بوده و اثری از رسوبات و چکیده رسوبات داخل غار نیست.

مسیر دسترسی به غار دربند رشی سخت نیست و با حدود نیم ساعت پیاده روی می توان به آن رسید که تقریبا همه می توانند از آن عبور کنند. این مسیر از میان درختان کم ارتفاع با چشم اندازی بی نظیر از دره ای وسیع و عمیق می گذرد. این غار در مجاورت روستایی به نام «سی دشت» که در 20 کیلومتری شهر توتکابن قرار دارد، قرار دارد.

در مجاورت غار و راه دسترسی به آن هیچ گونه امکانات رفاهی وجود ندارد و همراه داشتن تمامی ملزومات سفر ضروری است.

دربند رشی در واقع محوطه ای باستانی است که شامل غاری بزرگ به نام کویلگر به طول تقریبی 60 متر می باشد. و یک غار کوچکتر در حدود 30 متر به نام دربند ب (جوکاویله). دهانه هر دو غار در قسمت جنوبی محوطه قرار دارد.

تنها غار شناخته شده ایران با بقایای باستانی متعلق به دوره پارینه سنگی زیرین است.

غار دربند محوطه‌ای از دوران پارینه سنگی در استان گیلان در شمال ایران است که در ضلع شمالی دره‌ای عمیق شاخه‌ای از رودخانه سیاهرود، شاخه‌ای از رودخانه سفید رود که به دریای خزر می‌ریزد، واقع شده است.

این غار حاوی شواهدی دال بر نخستین غارنشینی انسان ماقبل تاریخ در دوران پارینه سنگی زیرین در ایران است. آثار سنگی و فسیل حیوانات توسط گروهی از باستان شناسان ایرانی گروه پارینه سنگی موزه ملی ایران و ICHTO گیلان کشف شد. قدمت این مکان به اواخر دوره پلیستوسن میانه باز می گردد.

وجود تعداد زیادی بقایای خرس غار و خرس قهوه‌ای و آثار سنگی پراکنده در محوطه نشان می‌دهد که دربند در درجه اول نمایانگر لانه خرس است. وجود همزمان مصنوعات و استخوان‌های خرس به معنای شکار یا تخلخل انسان نیست. از آنجایی که هیچ علامت برش واضحی وجود ندارد، به جز چند نشانه سوزش روی استخوان های خرس، احتمالاً از طریق فرآیندهای طبیعی جمع شده اند.

شما می توانید با رزرو اتاق در هتل آپارتمان صبوری و اقامت در زمان کوتاهی از این غار شگفت انگیز دیدن کنید.