در اوایل قرن نوزدهم، دشت ساحلی توسط باغ های توت (که برای پرورش کرم ابریشم استفاده می شود)، شالیزارها، باغ ها و تکه هایی از جنگل با درختان بلند پوشیده شده بود. با گسترش فضایی شالیزارها و معرفی دو محصول عمده نقدی، چای و مرکبات، عمدتاً در دامنه های اول تپه های مجاور، به طور گسترده ای به کشاورزی رونق پیدا کرده است. در سال 1364 درصد بالایی از زمین های کشاورزی این منطقه زیر کشت قرار داشت, سطح زیر کشت در دشت 20600 هکتار شامل 8941 هکتار شالیزار (43 درصد)، 5981 هکتار مزارع چای (29 درصد)، 1550 هکتار درخت توت (7.5 درصد) و 3916 هکتار درخت مرکبات ( 19 درصد) بود. پیکربندی طبیعی این دشت باعث ایجاد عدم تقارن آشکار بین بخش‌های غربی و شرقی آن می‌شود: در غرب رودخانه پل رود، دشت وسیع است و نقش اول را به کشت برنج می‌دهد (62 درصد سطح زیر کشت) و همینطور کاهش می‌یابد در حدی که نوار باریکی در شرق پل رود تنها 31 درصد از زمین های کشاورزی به شالیزارها اختصاص دارد. اصلاحات ارضی در سال 1341 منجر به تکه تکه شدن مزارع با میانگین 1.5 هکتار شالیزار در هر مزرعه شد. خارج از حوضه سفیدرود، این شرقی‌ترین قسمت دشت گیلان از سیستم آبیاری مدرنی که از سد منجیل تغذیه می‌شود، بهره‌مند نبود و همچنان از کمبود آب رنج می‌برد. در اواسط دهه 1348، ساخت سدی بر روی پل رود پیشنهاد شد اما هرگز احداث آن محقق نشد. علیرغم نوسازی شالیکاری که توسط محب حسینی به تفصیل مورد مطالعه قرار گرفته است (صص 154-82 با جداول مقایسه ای صص 179-82)، کمبود منابع آبی نقش اما نقش چندانی در کشت محصولات دائمی این منطقه یعنی چای و مرکبات نداشته است.

رودسر و بخش پیشین آن املش با هم رتبه اول را در گیلان و کل کشور برای کشت چای دارند، حتی بالاتر از لاهیجان، زادگاه و قطب کشاورزی چای در ایران (اهلرز، 1348). مزارع چای رودسر دامنه‌های پایینی تپه‌های پیمونت را تا ارتفاع 400 متری اشغال می‌کنند، به‌ویژه در سمت راست پلرود، جایی که 36 درصد از زمین‌های زیر کشت را در سال 1365 پوشش می‌دادند. تقسیم کار در کشت چای شرح داده شده است. کاشت و نگهداری توسط مردان بین اواسط پاییز تا بهار و چیدن توسط زنان از اردیبهشت تا آبان انجام می شود. این کار به نیروی کار زیادی نیاز دارد که نه تنها توسط زنان خانواده کاشت، بلکه توسط مهاجرانی که از مناطق دورافتاده کوهستانی آمده اند نیز تامین می شود. روش سنتی فرآوری چای هنوز در خانواده های معدودی در قاسم آباد برای مصارف خانگی مشاهده می شود، اما بیشتر برگ سبز در کارخانه های متعددی در رحیم آباد، واجارگاه، سیاهکل رود، قاسم آباد و چابکسر فرآوری می شود.

اصیل ترین محصول رودسر مرکبات (مرکبات) است که عمدتاً در شرق رودسر کشت می شود و 44 درصد از سطح زیر کشت مرکبات کشور (ملکچاهی) را تشکیل می دهد. باغات مرکبات رودسر 28 درصد از اراضی کشاورزی آن را پوشش می دهد. تنها در قاسم‌آباد 811 هکتار باغ مرکبات وجود دارد که 48 درصد از زمین‌های زیر کشت آن را تشکیل می‌دهد. چیدن میوه از دسامبر تا اوایل بهار، مردان بسیاری را از مناطق همسایه گالش و همچنین از مناطق دورافتاده در داخل کشور مانند عمارلو، حلخال و اردبیل جذب می کند.

برای دیدن این شهر زیبا و چشم اندازهای آن می توانید با رزرو هتل در رشت و اقامت در هتل صبوری رشت از سفر خود لذتی تکرار نشدنی را تجربه کنید.