از جاده که جلوتر می رویم، به لوماوشت و سپس اسبهونی می رسیم. ده سال پیش تنها چند کلبه چوبی در اینجا وجود داشت که در سراسر تپه ها پراکنده بودند. اکنون، ده‌ها خانه بتنی در اینجا ایستاده‌اند که سقف‌های قرمز به سبک چینی، زیبایی‌شناسی معاصر خانه‌های سراسر کشور را به نمایش می‌گذارند.

گردشگران برای کته کباب آن - برنج شمال با کباب بره و کره تازه - به اسبحونی می آیند. روستاییان گوشت گوسفند و لبنیات خود را به مغازه دارانی که کباب و برنج می پزند می فروشند. یک دهه پیش، این روستا آنچه را که تولید می‌کرد با ارتباط کمی با دنیای خارج مصرف می‌کرد. روستاییان فاضلاب خود را در چاله ها تخلیه می کردند و زباله های خود را سوزانده یا کمپوست می کردند. در رستوران ها از ظروف قابل استفاده مجدد استفاده می کردیم. ورود گردشگران فرهنگ همراهی کالاهای مصرفی را به همراه داشته است اما سیستم جمع آوری زباله برای پاسخگویی به آن وجود ندارد.

در اسبحونی، دامنه‌های تپه مملو از کیسه‌های پلاستیکی، بطری‌های خالی نوشابه و بسته‌بندی‌های ناخواسته است. محلی ها و صاحب خانه ها آنها را بیرون می اندازند و هر زمان که در انبوهی از آنها جمع می شوند آنها را می سوزانند. در آن روزها بوی سوختن پلاستیک هوای خنک را فرا می گیرد. یکی از اعضای شورای روستا فرمانداران شهرستان، شهرستان و استان و همچنین سازمان حفاظت محیط زیست را مقصر می داند. هر روستا یک دهیار دارد که یک رهبر منتخب شورا است که به مدت چهار سال به عنوان نماینده استانی آن خدمت می کند. این عضو شورا می گوید: دهیار اسبحونی تنها تابستان ها با رونق گردشگری حضور پیدا می کند.

همانطور که از سمت شمال غربی به سمت آستارا، اردبیل حرکت می کنیم و از میان جنگل ارسباران که روستاهای قدیمی به صورت خوشه ای قرار دارند، با همان علائم شهرنشینی مواجه می شویم. این منطقه سرشار از چوب های جنگلی است و روستاییان به طور سنتی کلبه های چوبی را با مصالح اطراف خود می ساختند. این روزها الوارها اغلب به صورت غیرقانونی به تهران حمل می شود و خانه ها با آلومینیوم و بتن بازسازی می شوند. یک مکانیک خودرو در خارجیل می گوید: «دلم برای خانه قدیمی تنگ شده است. دنج بود، گرم کردن آن آسان بود... به ما گفتند که این روش سالم‌تر و مدرن‌تر است. اقوام مدام به ما می گفتند که آن خانه قدیمی دهاتی [روستایی] را عوض کنیم.»

آستارا، دورتر در شمال غربی اسالم، زمانی به خانه‌های کنار دریا با پنجره‌های چوبی و سقف‌های سرامیکی معروف بود. در دوره احمدی نژاد، دولت به روستائیان وام 8 میلیون تومانی برای نوسازی خانه هایشان داد. روستاییان خانه هایشان را خراب کردند، اما از عهده بازسازی کامل برنیامدند. همانطور که خانه های جدید خود را می ساختند، تکه هایی از زمین خود را فروختند تا راه را برای خانه های تعطیلات باز کنند. خانه‌های روستا اکنون از دال‌های آلومینیومی و بتنی بدون نمای تزئینی ساخته شده‌اند و در کنار خانه‌های تعطیلات مجلل با نمای بیرونی دقیق قرار دارند.

برای دیدن این منطقه ی زیبا می توانید با رزرو هتل در رشت و اقامتی دلنشین در هتل صبوری رشت, لذتی بی تکرار را تجربه کنید.